Rasy

Zwyczajna rasa ludzka, która na przełomie trzynastu lat po ustaniu III Wojny Światowej, uodporniła się częściowo na promieniowanie radioaktywne. Radioaktywność nie zaszkodziła ich zdrowiu ani nie spowodowała mutacji w materiale genetycznym.


Widmem jest istota ludzka, która pomimo braku mutacji genetycznych spowodowanych poprzez wpływ promieniowań radioaktywnych, potrafi znikać w dowolnej chwili. Znikanie polega na schowaniu ciała w fizycznej postaci i pozostawieniu duszy.
Człowiek staje się w tym momencie duchem, obiektem bez zapachu, niewyczuwalnym, przez którego przedmioty przenikają. Z racji, że niewidzialnym jest człowiek, nie ma on możliwości latania, łamania praw fizyki, stania w ogniu czy bezczasowego nurkowania w jeziorze. Jest jednak w stanie mówić, przechodzić przez ściany, grube mury, drzewa – nie może natomiast przechodzić przez metal ani go dotykać. Fizyczne zderzenie się ducha z metalowym przedmiotem o nawet minimalnej masie (na przykład nabój z broni palnej, ostrze noża) powoduje nagłą przemianę w istotę widzialną, jednocześnie sprawiając, że ciało ludzkie zostaje pozbawione znacznej ilości sił witalnych.

Aby zobaczyć Widmo lub dowiedzieć się o jego obecności w danym miejscu potrzebny jest termo wizjer. Temperatura ciała ducha jest taka sama, jak temperatura człowieka, dzięki czemu na obrazie wyraźnie widać, gdzie znajduje się postać i mniej więcej, jakie ma gabaryty. Zdarza się, że wyostrzone zmysły Nocnych są w stanie odebrać nadawane przez ducha częstotliwości. Częstotliwości nie zdradzają jednak właściwego położenia postaci ani nie określają konkretnie, czy rzeczywiście ma się kontakt z Widmem(podobne drgania wywołują psy, koty, a także zmutowane nietoperze).
Człowiek nie może ulec przemianie w niewidzialnego wtedy i tylko wtedy, gdy zostanie postrzelony (obecność metali w ciele).
Wszystkie Widma posiadają niepodważalną wiarę w Boga oraz instynkt, który prowadzi je do Ytic Fo Aes Slegna.


Skoczkami nazywani są ludzie, których mięśnie pod wpływem na wpół dziedzicznych zmian w materiale genetycznym zatraciły zdolność rozrostu po osiągnięciu pewnej stałej. Budowa kośćca Homo Citus jest bardzo krucha, kości są bardzo lekkie i długir, natomiast stawy niezwykle wytrzymałe i odporne na otarcia. Sylwetka Skoczków odstaje od aparycji normalnego człowieka – Skoczki mają sylwetkę smukłą – rzadziej wychudzoną, o cienkiej i delikatnej skórze podatnej na skaleczenia. Główną wadą wątłej budowy jest mała odporność na nagłe i surowe warunki atmosferyczne, takie jak mróz czy silne nasłonecznienie.
Ich wzrost osiąga średnio sto dziewięćdziesiąt centymetrów, zdarzają się jednak przypadki, niższego lub wyższego wzrostu(minimalnie 1,85 m.). Waga zazwyczaj nie przekracza 65 kg, standardem jest waga o wartości 59-61 kilograma.
Charakterystyczną cechą Skoczków jest również niższa temperatura ciała, przez co ich skóra dotyku jest zimna i miękka, oraz całkowity brak owłosienia poza głową. Bardzo rzadko zdarza się, żeby mężczyzna miał zarost na twarzy.

Pomimo delikatnej budowy, przedstawiciele Homo Citus są wytrzymałe na ból i bardzo giętkie, dzięki elastycznemu układowi kostnemu. Ich ogromną zaletą jest szybkość i zwinność. Dzięki, na normalne ludzkie standardy, wychudzonej i kruchej sylwetce, Skoczki poruszają się delikatnym krokiem i zwykle – ma to podłoże uwarunkowane genetycznie – starają się zachować jak najciszej.
Skoczki, jak sama nazwa wskazuje, uwielbiają skakać. Przeciętnie wzwyż potrafią skoczyć na wysokość 4 metrów i w dal na odległość 11 metrów. Dosyć często można spotkać osobniki skaczące wyżej i dalej; im wyższy i chudszy jest skoczek, tym lepiej skacze.

Homo Nocturnus

Nocnych uznaje się za czystą rasę ludzką, chociaż ich pierwotny materiał genetyczny był krzyżówką DNA ‘człowieka przeźroczystego’ i DNA ‘człowieka krwawego’. Są najmłodszą odmianą rasową ze wszystkich i wbrew faktom, uważa się, że Homo Nocturnus zawdzięcza swoją nazwę nie mutacjom genetycznym, a chorobie. Powszechnie wiadomo, że promieniowanie radioaktywne ma duży wpływ na organizm i zazwyczaj staje się przyczyną różnych chorób popromiennych. Za jedną z nich uważa się wzmożoną porfirię, na którą genetycznie narażeni są ludzie w których do drugiej linii pokrewieństwa występowali zarażeni. Zdaniem naukowców i lekarzy wzmożona porfiria ma o wiele bardziej drastyczne objawy niż przed wybuchem Trzeciej Wojny i to właśnie ona odpowiedzialna jest za mutacje ludzkiego organizmu.

Nie jest jednak prawdą, że Homo Nocturnus to osoby zarażone porfirią. Pogląd ten został uznany na rok po powstaniu pierwszych osobników rasy Nocnej i po tym czasie zatuszowano wszelkie dowody na istnienie innej tezy. Stało się tak za sprawą Homo Cruentus (Człowiek Krwawy), istot, które posiadają znacznie mniejsze prawa i uznane są za wyrzutków. Aby nie podzielić ich losu, zatwierdzono opinię o chorobie.

Charakterystyczną cechą Nocnych jest skrajny albinizm, wyróżniający się bladą, często nawet białą skórą, niebieskimi (rzadziej czerwonymi, inne kolory niedopuszczalne) tęczówkami oraz ciemną twardówką, balansującą pomiędzy barwą granatową a czernią. Włosy Homo Nocturnus rzadko pozbawione są pigmentu, przeważnie za naturalny odcień uznaje się kruczy, jednak zdarza się spotkać osobniki w całości pozbawione substancji barwiących – włosy są wtedy białe. U Nocnych nie występują kolory pośrednie, takie jak blond, brąz czy rudy.
Aparycja Homo Nocturnus nie różni się jednak od sylwetki Homo Sapiens. Oprócz koloru skóry, oczu czy włosów z zewnątrz nie wyróżniają się niczym więcej. Wewnątrz natomiast – ogromna różnica.
Homo Nocturnus to istoty żyjące w trybie nocnym. Ich nieprzystosowane do światła dziennego oczy muszą do wieczora skrywać pod okularami, nocą natomiast, te oczy spisują się doskonale. Podobnie jak drapieżne ptaki, aparat wzrokowy Nocnych potrafi przejść z widzenia dalekiego na bliskie (jak zoom w aparatach cyfrowych). Oprócz tego nocą słuch oraz węch są znacznie wyostrzone.


Mięsożerców nie uznaje się za rasę czystą, są mutantami podobnie jak Skoczki i Widma. Nie cieszą się jednak takim samym szacunkiem, uważani są za istoty pozbawione godności, za wyrzutków i renegatów. Homo Cruentus pozbawieni są praw publicznych, nie mają roszczeń do przepustek oraz zakazuje się im podejmowania prac. Zdarza się jednak, że niektóre osobniki za zgodą rządu odzyskują prawa publiczne i stanowią element społeczeństwa (uwarunkowane jest to preferencjami żywieniowymi).
Mięsożercy zostali odsunięci przez system z winy ich nieodpartego, zwierzęcego instynktu. Raz na pięć, sześć dni w Człowieku Krwi odzywa się zew wołający o pożywienie. Homo Cruentus jest stworzeniem o bardzo słabej woli, poddaje się łatwo emocjom oraz instynktowi. Głód każe mu zabijać i najeść się do syta – a problem Mięsożerców tkwi w ich gustach kulinarnych. Jedyne pożywienie, które jest w stanie załagodzić uczucie głodu i nasycić spragniony organizm, uznane jest za zakazane. Rząd jasno ustalił reguły – człowiek który zabija człowieka podlega karze aresztu lub karze śmierci na określony wymiar czasu. A Homo Cruentus muszą zabijać, by się pożywić. Ich wyżywieniem jest świeże, surowe mięso ludzkie. Są jednak osobniki, które karmią się surowym mięsem zwierzęcym raz na dwa dni, co zaspokaja ich głód. Są to jednak wyjątki i w pewien znaczny sposób ich sposób żywienia odbija się na właściwościach fizycznych.

Homo Cruentus żywiony mięsem ludzkim ma inny odcień skóry od osobnika jedzącego zwierzęce mięso. Ci pierwsi mają znacznie wyższą zawartość melaniny w skórze – są ciemnobrunatni, ich oczy wahają się w odcieniach pomiędzy żółcią a brązem, są obficie owłosieni a kolor ich włosów jest wyłącznie czarny. Ci drudzy natomiast mają mniej ciemnego pigmentu – są jasnobrunatni lub brunatni, kolor oczu najczęściej jest bursztynowy, a ciało dużo mniej owłosione (mimo wszystko owłosienie jest dużo bardziej obfite od owłosienia przedstawiciela Homo Sapiens). Kolor włosów zwykle ma ciemnobrązowy odcień, jednak często spotyka się czarnowłose osobniki.

Homo Cruentus, zarówno żywiący się mięsem ludzkim jak i zwierzęcym, mają dosyć niski wzrost (najwyższy osobnik jak dotąd mierzył metr siedemdziesiąt pięć i prawdopodobnie przez wysoki wzrost miał problemy ze stawami i kręgosłupem), masywną, krępą budowę i niesamowicie grubą, twardą skórę. Mięsożercy mają tendencję do tycia, jeżeli nie dbają o sylwetkę. Jeżeli jednak ćwiczą, ich ciało wygląda rewelacyjnie, choć trochę beczkowato.
Temperatura ich ciała jest zwykle powyżej 44 stopni. Są bardzo odporni na ostre i zmienne warunki atmosferyczne, nie przeszkadza im mróz ani upał.

Główną zaletą Mięsożerców jest niesamowita siła i wytrzymałość, a także niemalże całkowity brak uczucia bólu oraz wyostrzony węch. Mają jednak słabą wolę i genetycznie dziedziczoną skłonność do agresji. Trudno im oprzeć się woli walki i uczuciu głodu. W gniewie Homo Cruentus jest w stanie jednym uderzeniem pozbawić człowieka przytomności na długo ( dodatkowy mnożnik do mechaniki (x 1,5 do zadawanych obrażeń) ) lub nawet go zabić. A Mięsożercy denerwują się wyjątkowo szybko.
Ich wadą jest kiepski wzrok (porównywalny dla człowieka z wadą -4, -5) i słuch oraz brak zwinności - powolne, ciężkie ruchy.